ben, her rengim ...

[qRi]

Yakut kızılı yüreğinde
yeşil gözlü bir çocuk ağlıyor
ve ben bilemiyorum,
hanginiz daha masum…

Dedi sen kimsin,
dedim Hiçkimse;
dilim lal,
susarım halden bilmeze…

Küflenmiş umutları
hatta yosun tutmuş,
kumsalında cam kırıkları;
sahil boyu uzanan
ürkek adımların bıraktığı
silik bir iz.
Asıl sen kimsin kadın,
nereden çıktın karşıma;
ellerinde kır çiçekleri
ve mavi elbisen…

Dedi gitme,
dedim kalamam;
bu kadarım ben,
bir nefescik…

Okumuşsun beni
dört ayrı kitaptan;
hangisinden bulaştı ellerine
renksiz mürekkebim?
Aradığın ben değilim,
kendisin bakındığın
boş sayfalarımda.

Dedi adın ne,
dedim ne koyarsan;
kimliksizim,
ben, her rengim,
her gönülde farklı yüzüm...